Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Non laboro, inquit, de nomine. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Duo Reges: constructio interrete. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Summus dolor plures dies manere non potest? Nos cum te, M. Quorum altera prosunt, nocent altera.
Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Praeclarae mortes sunt imperatoriae; Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Sit enim idem caecus, debilis. Quaerimus enim finem bonorum. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Qui est in parvis malis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.
Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.
Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Nemo igitur esse beatus potest. Memini me adesse P. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Is es profecto tu. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Erat enim res aperta. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Si quae forte-possumus. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Nunc agendum est subtilius. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
