Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sed residamus, inquit, si placet. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Beatus sibi videtur esse moriens. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Duo Reges: constructio interrete. Rationis enim perfectio est virtus; Sed nimis multa. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Quod quidem iam fit etiam in Academia.

Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; At eum nihili facit; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Si quae forte-possumus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Id est enim, de quo quaerimus.

A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Dici enim nihil potest verius. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Sullae consulatum? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.