Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Duo Reges: constructio interrete. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Collatio igitur ista te nihil iuvat. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Odium autem et invidiam facile vitabis. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?
Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Hoc non est positum in nostra actione.
Nam ista vestra: Si gravis, brevis;
Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset. Scrupulum, inquam, abeunti; Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Ac tamen hic mallet non dolere. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.
Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Ut aliquid scire se gaudeant? Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.
Ac tamen hic mallet non dolere. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Sed quod proximum fuit non vidit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Restatis igitur vos;
Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
