Esse enim, nisi eris, non potes.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quo igitur, inquit, modo? An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Duo Reges: constructio interrete.
Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Memini vero, inquam; At multis malis affectus. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Negare non possum. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
